ارتباط بین هیجانات منفی با رفتارهای خودآسیبی بدون قصد خودکشی: با تأکید بر نقش میانجی تصویر بدن و تنظیم هیجان در سربازان

مقدمه: با توجه به نقش عواملی مانند هیجان منفی و تصویر بدن در خودآسیبی بدون قصد خودکشی، هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی تصویر بدن و تنظیم هیجان در ارتباط بین هیجان منفی (افسردگی و نا امیدی) و خودآسیبی بدون قصد خودکشی در بین سربازان بود. روش بررسی: روش مطالعه حاضر از نوع مدل معادلات ساختاری بود. از بین سربازان مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های ارتش در سال 93-94 تعداد 302 نفر به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار استفاده شده شامل فرم کوتاه پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس نا امیدی بک، مقیاس سرمایه گذاری بدن، پرسشنامه رفتار خود آسیبی گراتز و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان است. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل میانجی و با استفاده از نرم افزار آماری spss amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتد و برازنده ترین مدل انتخاب شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین هیجان منفی و خودآسیبی رابطه وجود دارد، بدین صورت که استفاده از راهبردهای منفی تنظیم هیجان و ادراک منفی از تصویر بدن، بین خودآسیبی و هیجان منفی نقش میانجی دارند. همچنین نشان داده شد که خود آسیبی با سطح تحصیلات و سن دارای رابطه منفی، و با اعتیاد دارای رابطه مثبت معنی دار است. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان داد در بین افراد با هیجان منفی کسانی بیشتر مستعد خودآسیبی هستند که از راهبرد های تنظیم هیجان منفی استفاده نموده و ادراک منفی تری نسبت به بدن خود دارند.